تأثیر راه اندازی گروه پاسخ سریع پرستاری بر بروز ایست قلبی- تنفسی و مرگ غیرمنتظره بیماران بخش فوریت ها

زمینه: گروه پاسخ سریع پرستاری بیماران را در مراحل اولیه شرایط بالینی وخیم ارزیابی می­کند و میزان مرگ و میر بیماران را کاهش می­دهد.   هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر راه­اندازی گروه پاسخ سریع پرستاری بر بروز ایست­ قلبی- تنفسی و مرگ­ غیرمنتظره بیماران بخش فوریت­ها انجام شد.   مواد و روش­ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1392 بر روی 714 بیمار در بخش فوریت­های مرکز درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی البرز انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه شاهد و مداخله تقسیم شدند. گروه پاسخ سریع پرستاری متشکل از یک پرستار مراقبت­های ویژه و یک کاردان بی­هوشی در هر نوبت کاری بود که 24 ساعته در بخش فوریت­ها حضور داشتند. مداخله لازم برای گروه شاهد توسط کارکنان طبق روال بخش و برای گروه مداخله توسط گروه پاسخ سریع پرستاری، زمانی که شرایط بیمار رو به وخامت می­گذاشت و پس از ارزیابی دقیق بیمار، انجام می­شد. نتایج اقدام­های انجام شده برای هر دو گروه ثبت و داده­ها با آزمون­های آماری تی، کای دو و دقیق فیشر تحلیل شدند.   یافته­ها: بین دو گروه از نظر سن و جنس تفاوت معنی­داری وجود نداشت. بین راه­اندازی گروه پاسخ سریع پرستاری با میزان انتقال بیماران به بخش­های ویژه و میزان مرگ و میر بیماران در خارج از بخش­های ویژه ارتباط معنی­داری وجود داشت.   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، راه­اندازی گروه پاسخ سریع پرستاری در کاهش انتقال بیماران به بخش­های ویژه، مرگ و میر و کاهش ایست­های قلبی- تنفسی مؤثر بود.